Gjithçka nisi atë mëngjes, kur zgjova me vonesë dhe ndjeva se diçka nuk shkonte. Në atë ditë, u përballa me të vërteta të hidhura për familjen time dhe veten. Kjo histori është rrëfimi im për një ditë që më ndryshoi përgjithmonë.
Një vit pas humbjes së nënës dhe maces sime të dashur, ndihesha e humbur dhe e vetmuar në një Tiranë që më dukej më e ftohtë se kurrë. Një ngjarje e papritur, një letër e harruar dhe një fqinj i panjohur ndryshuan gjithçka. Kjo është rrëfimi im për dhimbjen, shpresën dhe guximin për të hapur zemrën sërish.
Në këtë rrëfim, unë, Valbona, përballem me vetminë dhe kujtimet e një jete të kaluar në një pallat të vjetër në Tiranë. Aroma e lakrës së zier dhe zhurma e fijeve të vjetra elektrike më kthejnë pas në kohë, kur shtëpia ime ishte plot zëra dhe jetë. Përmes konflikteve familjare, zhgënjimeve dhe shpresës së pashuar, kërkoj kuptimin e asaj që ka mbetur kur gjithçka tjetër duket se është humbur.
Jam Marta. Kur nëna ime, Lirie, u sëmur dhe u detyrua të shpërngulej tek unë në apartamentin tonë të vogël në Kombinat, gjithçka ndryshoi. Midis grindjeve me bashkëshortin, kujdesit për nënën dhe ëndrrave të mia të paplotësuara, u përpoqa të gjej kuptimin e ditëve, ndërsa jeta ime po copëtohej.
Për 18 vite, çdo mëngjes i shërbeja një burri të heshtur e të vrazhdë në kafenenë tonë të vogël në periferi të Tiranës. Kur ai papritur nuk u shfaq më, fillova të zbuloj arsyet e vërteta pas rutinës së tij të përditshme, duke u përballur me plagë të vjetra familjare dhe një boshllëk që askush nuk e kishte vënë re. Kjo histori më ndryshoi përgjithmonë mënyrën si i shoh njerëzit dhe vetminë.
Një natë vonë, ndërsa kthehesha në shtëpi, dëgjova një të qarë të çuditshme që më ngriu gjakun. Kjo më çoi drejt një zbulimi që do të ndryshonte jetën time dhe të familjes sime përgjithmonë. Në këtë rrëfim, përballem me të vërteta të hidhura, zgjedhje të vështira dhe plagë të vjetra që dalin në sipërfaqe.
