Në këtë rrëfim, unë, Linda, përballem me një diagnozë të rëndë që më detyron të rishikoj gjithë jetën time. Konfliktet familjare, sakrificat për të tjerët dhe ndjenja e fajit më shoqërojnë në çdo hap, ndërsa përpiqem të gjej forcën për të ndryshuar diçka, edhe pse rruga e kthimit duket e mbyllur. Ky është një udhëtim i dhimbshëm mes kujtimeve, zhgënjimeve dhe shpresës së fundit.
Ishte ora shtatë e mëngjesit kur dëgjova zërin e nënës që më thërriste me një ton të pazakontë. Ajo ditë nisi me një grindje të fortë mes meje dhe babait, për një të vërtetë të fshehur prej vitesh. Në atë mëngjes, jeta ime u përmbys dhe u detyrova të përballem me plagët e familjes sime, duke kërkuar dritë në fund të tunelit.
Një vit pas humbjes së nënës dhe maces sime të dashur, ndihesha e humbur dhe e vetmuar në një Tiranë që më dukej më e ftohtë se kurrë. Një ngjarje e papritur, një letër e harruar dhe një fqinj i panjohur ndryshuan gjithçka. Kjo është rrëfimi im për dhimbjen, shpresën dhe guximin për të hapur zemrën sërish.
Në këtë rrëfim, unë, Valbona, përballem me vetminë dhe kujtimet e një jete të kaluar në një pallat të vjetër në Tiranë. Aroma e lakrës së zier dhe zhurma e fijeve të vjetra elektrike më kthejnë pas në kohë, kur shtëpia ime ishte plot zëra dhe jetë. Përmes konflikteve familjare, zhgënjimeve dhe shpresës së pashuar, kërkoj kuptimin e asaj që ka mbetur kur gjithçka tjetër duket se është humbur.
Gjithçka filloi atë natë të ftohtë në stacionin e trenit, kur humba trenin tim për shkak të hutimit dhe mbeta vetëm me mendimet e mia. Në atë stacion të braktisur, ndërsa shikoja dritat e kuqe që largoheshin në errësirë, fillova të përballem me plagët e vjetra të familjes sime dhe vendimet që më kishin ndjekur gjithë jetën. Kjo është historia ime për pritjen, fajin dhe shpresën që ndonjëherë mbetet vetëm një ëndërr e largët.
Në këtë rrëfim, unë, Elira, përballem me humbjen e gjithçkaje që kam dashur: burrin, punën, dhe besimin në veten time. Në një natë të ftohtë dimri, e shtrirë në shtrat, mendoj të dorëzohem, por zëri i vajzës sime më zgjon nga errësira. Ky është udhëtimi im mes dhimbjes, tradhtisë dhe shpresës së humbur, ku çdo frymëmarrje është një betejë për të mos u dorëzuar.
Në një natë të ftohtë dimri, jeta ime ndryshoi përgjithmonë kur babai im u arrestua padrejtësisht. Në mes të dëshpërimit, unë, Arlindi, u detyrova të zgjedh mes heshtjes dhe veprimit. Kjo është rrëfimi im për luftën me padrejtësinë, sakrificat familjare dhe fuqinë që gjeta kur gjithçka dukej e humbur.
