Që në fillim, martesa ime me Arbenin ishte një betejë mes dashurisë dhe ndikimit të vjehrrës. E gjeta veten të mbytur nga pritshmëritë, ndërhyrjet dhe mungesa e zërit tim në familje. Kjo është rrëfimi im për guximin që duhet për të zgjedhur veten, edhe kur kjo do të thotë të lësh pas gjithçka që ke ndërtuar.
Në këtë rrëfim, unë, Ardita, kthehem në shtëpinë e fëmijërisë sime në një fshat të vogël shqiptar, tre muaj pas vdekjes së nënës. Përballja me kujtimet, boshllëkun dhe një të panjohur që ka hyrë në shtëpinë tonë më vë përballë plagëve të vjetra familjare dhe realitetit të vështirë të emigracionit. Një dramë e thellë që prek ndarjen, vetminë dhe pyetjen se çfarë do të thotë të jesh vërtet në shtëpi.
Gjithçka nisi kur fillova të harroj gjërat e vogla. Fillimisht ishin çelësat, pastaj shalli i vjetër, dhe më pas filluan të zhduken edhe kujtimet. Në këtë rrëfim, përballem me frikën më të madhe të një njeriu: humbjen e vetvetes dhe përballjen me familjen që nuk di si të më ndihmojë.
Që nga dita e parë që mbeta vetëm në apartamentin tim në Tiranë, muret më rëndonin si gurë mbi shpirt. Kjo është historia ime për ndarjen nga familja, tradhtinë që më theu zemrën, luftën për të ruajtur dinjitetin dhe përpjekjen për të gjetur veten mes heshtjes së thellë. Në këtë rrëfim, do të gjeni dhimbjen, shpresën dhe pyetjet që më shoqërojnë çdo natë.
Jam Iliri, një baba që ka sakrifikuar gjithçka për familjen. Por kur djemtë e mi, Arbeni dhe Genti, u kthyen kundër meje dhe bashkëshortes sime, Liridona, për të na nxjerrë nga shtëpia jonë, bota ime u përmbys. Kjo është historia ime e dhimbjes, tradhtisë dhe pyetjes së madhe: a ia vlen të japësh gjithçka për fëmijët?
Në këtë rrëfim, unë, Elira, përballem me pritshmëritë e shoqërisë shqiptare për gruan perfekte. Luftoj mes dëshirës për të qenë vetvetja dhe presionit për të kënaqur të tjerët, ndërsa dashuria ime me Arditin vë në provë gjithçka që besoj. Në fund, më duhet të zgjedh mes autenticitetit dhe sakrificës për dashurinë.
Në këtë rrëfim, unë, Arlindi, përballem me shuarjen e martesës sime me Elirën, mes pritshmërive familjare, mungesës së komunikimit dhe plagëve të vjetra që kurrë nuk u shëruan. Luftova për të ruajtur atë që dikur ishte dashuri, por u përballa me realitetin e hidhur të një shoqërie që shpesh vë traditën mbi ndjenjat. Në fund, mbeta me pyetjen: a mund të shpëtohet një martesë kur të dy harrojnë të dëgjojnë njëri-tjetrin?
Kur vendosa të marr nënën time, Lirien, të jetonte me mua në Tiranë, mendova se po bëja gjënë e duhur. Por jeta në qytet nuk ishte ajo që ajo priste, dhe as unë nuk isha gati për ndryshimet që solli kjo bashkëjetesë. Tani, pas gjithçkaje, pyes veten nëse mund të kishte një rrugë tjetër për ne.
Kur babai im ndërroi jetë, u përballa me një të vërtetë të hidhur: ai kishte një të dashur që jetonte në shtëpinë tonë. Vendosa ta dëboj, por kjo më kushtoi marrëdhëniet me të gjithë familjen time. Kjo është historia ime, e mbushur me dhimbje, tradhti dhe pyetje pa përgjigje.
Gjithçka ndryshoi natën kur telefoni i Arditit ra dhe dëgjova zërin e ish-gruas së tij, Liridona, që bërtiste për djalin e tyre. Nga ai moment, filloi një betejë e heshtur mes dashurisë sonë dhe së kaluarës së tij, ku çdo ditë ndihesha më shumë si një e huaj në jetën që po përpiqesha të ndërtoja. Luftova me xhelozinë, pasigurinë dhe frikën se mos po humbisja gjithçka për shkak të intrigave dhe manipulimeve të dikujt tjetër.
Jam Luljeta, një nënë nga Tirana, që për vite të tëra kam luftuar mes dashurisë për djalin tim dhe ndjenjës së fajit që ndoshta e kam rritur gabim. Djali im, Arjani, është 35 vjeç, ka familjen e tij, por ende vjen tek ne për ndihmë financiare. Ky rrëfim është një përballje e dhimbshme me realitetin shqiptar të prindërimit të tejzgjatur dhe pasojave të tij.
Jam 48 vjeç, prej vitesh jetoj në Tiranë, por rrënjët e mia janë në një fshat të thellë të jugut. Konfliktet me motrën time, Zojën, dhe presioni i familjes për t’u kthyer në fshat më kanë çuar në një pikë ku duhet të zgjedh mes jetës sime dhe sakrificës për të tjerët. Ky është rrëfimi im për një fundjavë që ndryshoi gjithçka.
