Në këtë rrëfim, unë, Arlindi, përballem me shuarjen e martesës sime me Elirën, mes pritshmërive familjare, mungesës së komunikimit dhe plagëve të vjetra që kurrë nuk u shëruan. Luftova për të ruajtur atë që dikur ishte dashuri, por u përballa me realitetin e hidhur të një shoqërie që shpesh vë traditën mbi ndjenjat. Në fund, mbeta me pyetjen: a mund të shpëtohet një martesë kur të dy harrojnë të dëgjojnë njëri-tjetrin?