Pas një udhëtimi të lodhshëm nga Italia, kthehem në fshatin e burrit tim në Shqipëri, ku më pret vjehrra dhe fëmijët. Përballja me paragjykimet, pritjet tradicionale dhe ndjenjat e mia të pasigurta më vënë përballë një sfide të madhe. Kjo është rrëfimi im për përpjekjen për të gjetur vendin tim mes dy botëve.
Që në agim, jeta ime u përmbys kur fqinja ime, Luljeta, erdhi duke qarë në oborrin tim. Një intrigë e fshehtë, një serë e shkatërruar dhe dy familje të përfshira në një vorbull akuzash, më detyruan të përballem me të vërteta të hidhura për besimin, xhelozinë dhe fuqinë e grave në lagjen tonë. Në fund, mbeta me pyetjen: a mund të ketë pajtim kur zemrat janë plagosur kaq thellë?
Që nga dita e parë që mbeta vetëm në apartamentin tim në Tiranë, muret më rëndonin si gurë mbi shpirt. Kjo është historia ime për ndarjen nga familja, tradhtinë që më theu zemrën, luftën për të ruajtur dinjitetin dhe përpjekjen për të gjetur veten mes heshtjes së thellë. Në këtë rrëfim, do të gjeni dhimbjen, shpresën dhe pyetjet që më shoqërojnë çdo natë.
Martesa ime me Arbenin ishte një betejë e heshtur, ku çdo ditë luftoja me veten dhe me frikën time. Për vite të tëra fsheha dhimbjen dhe vetminë, derisa një ditë e vërteta shpërtheu dhe nuk mund ta mbaja më brenda. E tregoj historinë time sepse besoj se shumë gra shqiptare do ta gjejnë veten në të.
Në këtë rrëfim, unë, Elira, përballem me pritshmëritë e shoqërisë shqiptare për gruan perfekte. Luftoj mes dëshirës për të qenë vetvetja dhe presionit për të kënaqur të tjerët, ndërsa dashuria ime me Arditin vë në provë gjithçka që besoj. Në fund, më duhet të zgjedh mes autenticitetit dhe sakrificës për dashurinë.
Në këtë histori, unë, Elira, rrëfej jetën time mes një martese të ftohtë me Arbenin, ku dashuria dhe vlerësimi u zhdukën pa zhurmë. Përmes konflikteve familjare, indiferencës së burrit dhe luftës sime për të mos humbur veten, zbuloj plagët që lë pas neglizhenca. Ky është rrëfimi i një gruaje shqiptare që kërkon të dëgjohet mes hijesh së padukshme të harresës.
