Kur vendosa të marr nënën time, Lirien, të jetonte me mua në Tiranë, mendova se po bëja gjënë e duhur. Por jeta në qytet nuk ishte ajo që ajo priste, dhe as unë nuk isha gati për ndryshimet që solli kjo bashkëjetesë. Tani, pas gjithçkaje, pyes veten nëse mund të kishte një rrugë tjetër për ne.
Gjithçka nisi me një ëndërr të thjeshtë: të krijoja një parajsë të vogël për nipërit e mbesat e mia. Por, një vizitë e zakonshme e nuses sime, Elira, shndërroi gëzimin tim në një plagë të thellë familjare. Në këtë rrëfim, zbuloj plagët e heshtura që mbartim dhe pyetjet që më mundojnë çdo natë.
Jam 48 vjeç, prej vitesh jetoj në Tiranë, por rrënjët e mia janë në një fshat të thellë të jugut. Konfliktet me motrën time, Zojën, dhe presioni i familjes për t’u kthyer në fshat më kanë çuar në një pikë ku duhet të zgjedh mes jetës sime dhe sakrificës për të tjerët. Ky është rrëfimi im për një fundjavë që ndryshoi gjithçka.
