Jam Elira, vajzë nga një familje e madhe dhe e varfër në një fshat të vogël shqiptar. Gjithmonë kam menduar se varfëria jonë kishte kufij të qartë, por kur u përballa me realitetin e familjes së djalit që dashuroja, kuptova se ndonjëherë traditat dhe zakonet mund të jenë më të rënda se çdo mungesë materiale. Kjo është historia ime për dashurinë, përplasjet familjare dhe pyetjet që më ndjekin ende sot.
Në këtë rrëfim, unë, Lirije Dervishi, përballem me një sëmundje të rëndë që më detyron të rishikoj jetën time, marrëdhëniet me familjen dhe zgjedhjet që kam bërë. Nëpërmjet dialogëve të tensionuar me bashkëshortin dhe vajzën time, zbuloj plagët e vjetra dhe ëndrrat e humbura. Historia ime është një thirrje për të reflektuar mbi kohën, faljen dhe guximin për të jetuar ndryshe, edhe kur duket se është tepër vonë.
Unë jam Marta dhe po ju rrëfej ditën kur Ana, vajza e burrit tim nga martesa e parë, u detyrua të zgjedhë mes dy familjeve. Pas martesës sime të dytë dhe lindjes së fëmijëve të tjerë, shtëpia jonë u kthye në një fushëbetejë të heshtur, plot frikëra, faj dhe pyetje për dashurinë e vërtetë. Kjo është historia ime për fajin, shpresën dhe dëshirën e dëshpëruar për pajtim.
Jam Elira dhe sapo mësova se jam shtatzënë për herë të katërt, ndërkohë që foshnja ime më e vogël është vetëm tetë muajsh. Burri im, Arbeni, nuk e priti mirë lajmin dhe tani shtëpia jonë është mbushur me tension, frikë dhe pyetje pa përgjigje. Ky është rrëfimi im për përballjen me frikën, mungesën e mbështetjes dhe dashurinë që më mban gjallë.
Jam një nënë beqare që u përpoqa t’i jap djalit tim, Arditit, një jetë më të mirë, por kur ai vendosi të martohej me një grua që kishte një vajzë nga një martesë e mëparshme, unë nuk munda ta pranoja. Lufta ime e brendshme, frika dhe paragjykimet më verbuan, duke sjellë pasoja që nuk i kisha imagjinuar kurrë. Sot, historia ime është një rrëfim pendese dhe reflektimi për dashurinë, familjen dhe gabimet që na ndjekin gjatë gjithë jetës.
Në një natë të ftohtë dimri, e gjeta veten përballë Arditit, dashurisë sime të parë, pas njëzet vitesh që kisha zgjedhur Besimin për një jetë më të mirë. Zemra ime u përplas mes kujtimeve të rinisë dhe realitetit të hidhur që kisha ndërtuar. Ky është rrëfimi im për zgjedhjet, pendesat dhe shpresën për falje.
Nuk e kisha menduar kurrë se lajmi i një shtatzënie të tretë do të sillte fundin e martesës sime. Për më shumë se dhjetë vjet, unë dhe Arbeni ndërtuam një jetë së bashku, duke rritur dy fëmijët tanë në një lagje të zakonshme të Tiranës. Por kur i tregova se do të bëheshim pesë, gjithçka ndryshoi dhe u gjenda përballë sfidës së të qenit nënë e vetme.
