Në këtë rrëfim, unë, Elira, përballem me humbjen e gjithçkaje që kam dashur: burrin, punën, dhe besimin në veten time. Në një natë të ftohtë dimri, e shtrirë në shtrat, mendoj të dorëzohem, por zëri i vajzës sime më zgjon nga errësira. Ky është udhëtimi im mes dhimbjes, tradhtisë dhe shpresës së humbur, ku çdo frymëmarrje është një betejë për të mos u dorëzuar.
Kur babai im ndërroi jetë, u përballa me një të vërtetë të hidhur: ai kishte një të dashur që jetonte në shtëpinë tonë. Vendosa ta dëboj, por kjo më kushtoi marrëdhëniet me të gjithë familjen time. Kjo është historia ime, e mbushur me dhimbje, tradhti dhe pyetje pa përgjigje.
Gjithmonë kam menduar se sjellja e ashpër e gjyshes Liria vinte nga mosha dhe sëmundjet, por një akuzë e papritur nga tezja ime, Mimoza, më tronditi thellë. Papritur, gjithë familja u nda në dysh, ndërsa unë luftoja të mbroja veten dhe të ruaja dinjitetin tim. Kjo është historia ime për të vërtetën, dyshimin dhe plagët që lë pas mosbesimi në një familje shqiptare.
Gjithçka ndryshoi natën kur telefoni i Arditit ra dhe dëgjova zërin e ish-gruas së tij, Liridona, që bërtiste për djalin e tyre. Nga ai moment, filloi një betejë e heshtur mes dashurisë sonë dhe së kaluarës së tij, ku çdo ditë ndihesha më shumë si një e huaj në jetën që po përpiqesha të ndërtoja. Luftova me xhelozinë, pasigurinë dhe frikën se mos po humbisja gjithçka për shkak të intrigave dhe manipulimeve të dikujt tjetër.
Jam Luljeta, një nënë nga Tirana, që për vite të tëra kam luftuar mes dashurisë për djalin tim dhe ndjenjës së fajit që ndoshta e kam rritur gabim. Djali im, Arjani, është 35 vjeç, ka familjen e tij, por ende vjen tek ne për ndihmë financiare. Ky rrëfim është një përballje e dhimbshme me realitetin shqiptar të prindërimit të tejzgjatur dhe pasojave të tij.
Në këtë rrëfim, unë, Arlindi, përballem me ndarjen e prindërve të mi në moshën dymbëdhjetëvjeçare, një plagë që më shoqëroi gjatë gjithë jetës. Disa vite më vonë, vendimi im për të falur babain tim, Ilirin, shkaktoi një përçarje të thellë me nënën time, Lirien. Ky është udhëtimi im mes faljes, dhimbjes dhe kërkimit të paqes në një familje shqiptare të përçarë.
Në një të diel të zakonshme, burri im, Arbeni, më tha se kishte rënë në dashuri me një tjetër dhe po më linte. Në vend që të shpërtheja, fillova të mbledh qetësisht rrobat e mia, duke e lënë atë pa fjalë. Kjo ishte pika ime e kthesës, një udhëtim i dhimbshëm vetë-zbulimi që më çoi drejt një errësire të papritur.
Pas gati njëzet vitesh në emigrim, u ktheva në Shqipëri me mall për familjen, por u përballa me një realitet të hidhur: dhëndri im, Arjani, i verbuar nga lakmia, nisi të prishë harmoninë mes nesh. Një dhuratë e thjeshtë për mbesën time, Elira, u kthye në shkak për grindje dhe zhgënjim të thellë. Kjo histori është rrëfimi im për dhimbjen, tradhtinë dhe pyetjet që më mundojnë ende sot.
