Dita kur e çova nënën time në shtëpinë e pleqve më ndau jetën në dysh. Lufta me ndërgjegjen, sytë e saj të lagur dhe fjalët që nuk u thanë kurrë më ndjekin çdo natë. Ende pyes veten nëse do të më falë ndonjëherë.
Një pasdite e zakonshme u kthye në një makth kur shoqja ime e vjetër, Elda, erdhi për vizitë me djalin e saj. Një incident i papritur në shtëpinë time më la të përballesha me akuza, tensione familjare dhe ndjenja faji që më rëndojnë ende sot. Kjo është historia ime, një rrëfim për miqësinë, përgjegjësinë dhe plagët që lë pas një keqkuptim.
Jam Luljeta, një nënë nga Tirana, që për vite të tëra kam luftuar mes dashurisë për djalin tim dhe ndjenjës së fajit që ndoshta e kam rritur gabim. Djali im, Arjani, është 35 vjeç, ka familjen e tij, por ende vjen tek ne për ndihmë financiare. Ky rrëfim është një përballje e dhimbshme me realitetin shqiptar të prindërimit të tejzgjatur dhe pasojave të tij.
