Jam Elira dhe historia ime është një rrëfim i dhimbshëm për kufijtë e familjes, sakrificën për dashurinë dhe betejën për të ruajtur dinjitetin. Në një qytet të vogël shqiptar, nënë e burrit tim, Lumnija, u bë hija që na ndiqte kudo, duke na marrë gjithçka, edhe gjërat më të vogla. Por kur ajo kaloi çdo kufi, u detyrova të zgjedh mes familjes sime dhe lirisë sime.
Në këtë rrëfim të dhimbshëm, tregoj si arrita në pikën kur duhej të dëboja djalin tim, Arbenin, dhe nusen e tij, Elirën, nga shtëpia jonë në Tiranë. Për vite të tëra u përpoqa të ruaj harmoninë familjare, por tensionet, zhgënjimet dhe sakrificat e mia u bënë të padurueshme. Sot, përballë vetmisë dhe fajit, pyes veten: a jam një nënë e keqe apo thjesht një grua që nuk mundi më të duroj?
Në këtë rrëfim, unë, Arditi, një prift i ri në një fshat të vogël shqiptar, përballem me një incident që trondit themelet e besimit dhe respektit në komunitetin tonë. Një keqkuptim me kryetarin e bashkisë, z. Ilir, shndërrohet në një dramë që përfshin gjithë fshatin dhe më detyron të përballem me pyetje të thella për vlerat tona. Historia ime është një thirrje për reflektim mbi nderimin, faljen dhe plagët që lë pas mungesa e tyre.
Në ditëlindjen e 60-të të bashkëshortit tim, Agronit, zbulova një sekret që më ndryshoi jetën përgjithmonë. Pas gati tridhjetë vitesh martesë, kuptova se ai kishte një familje tjetër dhe një djalë për të cilin nuk kisha dëgjuar kurrë. Kjo histori është rrëfimi im për tradhtinë, dhimbjen dhe pyetjet që më mbetën pa përgjigje.
