Jam Elira dhe historia ime është një rrëfim i dhimbshëm për kufijtë e familjes, sakrificën për dashurinë dhe betejën për të ruajtur dinjitetin. Në një qytet të vogël shqiptar, nënë e burrit tim, Lumnija, u bë hija që na ndiqte kudo, duke na marrë gjithçka, edhe gjërat më të vogla. Por kur ajo kaloi çdo kufi, u detyrova të zgjedh mes familjes sime dhe lirisë sime.
Që në mëngjes, jeta ime u përmbys kur fqinja ime, Luljeta, erdhi duke qarë në oborrin tim. Një intrigë e fshehtë, një serë e shkatërruar dhe dy familje që rrezikuan të ndaheshin përgjithmonë. Në këtë histori, do të tregoj se si një dyshim i vogël mund të kthehet në një stuhi që shkatërron gjithçka.
Në këtë rrëfim, unë, Linda, përballem me një diagnozë të rëndë që më detyron të rishikoj gjithë jetën time. Konfliktet familjare, sakrificat për të tjerët dhe ndjenja e fajit më shoqërojnë në çdo hap, ndërsa përpiqem të gjej forcën për të ndryshuar diçka, edhe pse rruga e kthimit duket e mbyllur. Ky është një udhëtim i dhimbshëm mes kujtimeve, zhgënjimeve dhe shpresës së fundit.
Në ditën e varrimit të bashkëshortit tim, jeta ime u përmbys. Zbulova borxhe të mëdha që ai kishte fshehur prej vitesh dhe u ndjeva e tradhtuar, e vetmuar dhe e pafuqishme. Por ndihma erdhi nga një person që kurrë nuk do ta kisha pritur, duke më detyruar të rishikoj gjithçka që dija për familjen time.
Gjithmonë kam menduar se tradhtia është diçka që ndodh vetëm në filma ose në historitë e të tjerëve. Por kur zbulova se bashkëshorti im, Arbeni, kishte një jetë të fshehtë, bota ime u rrëzua. Në përpjekje për të zbuluar të vërtetën, u përballa me një grua tjetër që ishte po aq e mashtruar sa unë.
Ishte ora shtatë e mëngjesit kur dëgjova zërin e nënës që më thërriste me një ton të pazakontë. Ajo ditë nisi me një grindje të fortë mes meje dhe babait, për një të vërtetë të fshehur prej vitesh. Në atë mëngjes, jeta ime u përmbys dhe u detyrova të përballem me plagët e familjes sime, duke kërkuar dritë në fund të tunelit.
Që në agim, jeta ime u përmbys kur fqinja ime, Luljeta, erdhi duke qarë në oborrin tim. Një intrigë e fshehtë, një serë e shkatërruar dhe dy familje të përfshira në një vorbull akuzash, më detyruan të përballem me të vërteta të hidhura për besimin, xhelozinë dhe fuqinë e grave në lagjen tonë. Në fund, mbeta me pyetjen: a mund të ketë pajtim kur zemrat janë plagosur kaq thellë?
Një vit pas humbjes së nënës dhe maces sime të dashur, ndihesha e humbur dhe e vetmuar në një Tiranë që më dukej më e ftohtë se kurrë. Një ngjarje e papritur, një letër e harruar dhe një fqinj i panjohur ndryshuan gjithçka. Kjo është rrëfimi im për dhimbjen, shpresën dhe guximin për të hapur zemrën sërish.
Kur u ktheva në fshatin tim pas njëzet vitesh, gjithçka kishte ndryshuar. Përballja me të kaluarën, me kujtimet e humbura dhe me familjen që më kishte mohuar, më detyroi të përballem me plagët që kurrë nuk ishin shëruar. Në këtë udhëtim, mes rrënojave të shtëpisë sime të dikurshme, kërkova përgjigje për atë që humba dhe për atë që mund të fitoj.
Në këtë rrëfim, unë, Ardita, kthehem në shtëpinë e fëmijërisë sime në një fshat të vogël shqiptar, tre muaj pas vdekjes së nënës. Përballja me kujtimet, boshllëkun dhe një të panjohur që ka hyrë në shtëpinë tonë më vë përballë plagëve të vjetra familjare dhe realitetit të vështirë të emigracionit. Një dramë e thellë që prek ndarjen, vetminë dhe pyetjen se çfarë do të thotë të jesh vërtet në shtëpi.
Gjithçka nisi atë natë kur u ktheva në shtëpi dhe ndjeva që diçka nuk ishte në rregull. Në ajër ndjehej një tension i padukshëm, një erë e djegur dhe zhurma e zënkave që vinin nga dhoma tjetër. Ishte nata kur familja ime u përball me të vërtetën që kishim shmangur prej vitesh.
Gjithçka ndryshoi atë natë kur u ktheva papritur në shtëpi dhe zbulova të vërtetën që më theu shpirtin. Luftova mes dashurisë për familjen dhe plagës së pabesisë, duke u përballur me gjykimin e të afërmve dhe boshllëkun që la pas tradhtia. Sot, ende kërkoj përgjigje: a mund të shërohet ndonjëherë një zemër e thyer?
