Në këtë rrëfim të dhimbshëm, unë, Arbeni, përballem me pasojat e tradhtisë sime ndaj bashkëshortes. Një gabim i vetëm shkatërroi gjithçka që kisha ndërtuar me vite, duke më lënë të përballem me turpin, fajin dhe boshllëkun e humbjes. Historia ime është një thirrje për reflektim mbi vlerën e familjes dhe pasojat e zgjedhjeve të pamenduara.
Që në fillim, martesa ime me Arbenin ishte një betejë mes dashurisë dhe ndikimit të vjehrrës. E gjeta veten të mbytur nga pritshmëritë, ndërhyrjet dhe mungesa e zërit tim në familje. Kjo është rrëfimi im për guximin që duhet për të zgjedhur veten, edhe kur kjo do të thotë të lësh pas gjithçka që ke ndërtuar.
Jam Elira dhe historia ime është një rrëfim i dhimbshëm për kufijtë e familjes, sakrificën për dashurinë dhe betejën për të ruajtur dinjitetin. Në një qytet të vogël shqiptar, nënë e burrit tim, Lumnija, u bë hija që na ndiqte kudo, duke na marrë gjithçka, edhe gjërat më të vogla. Por kur ajo kaloi çdo kufi, u detyrova të zgjedh mes familjes sime dhe lirisë sime.
Gjithmonë kam menduar se tradhtia është diçka që ndodh vetëm në filma ose në historitë e të tjerëve. Por kur zbulova se bashkëshorti im, Arbeni, kishte një jetë të fshehtë, bota ime u rrëzua. Në përpjekje për të zbuluar të vërtetën, u përballa me një grua tjetër që ishte po aq e mashtruar sa unë.
Në këtë rrëfim, unë, Ardita, kthehem në shtëpinë e fëmijërisë sime në një fshat të vogël shqiptar, tre muaj pas vdekjes së nënës. Përballja me kujtimet, boshllëkun dhe një të panjohur që ka hyrë në shtëpinë tonë më vë përballë plagëve të vjetra familjare dhe realitetit të vështirë të emigracionit. Një dramë e thellë që prek ndarjen, vetminë dhe pyetjen se çfarë do të thotë të jesh vërtet në shtëpi.
Gjithçka nisi kur fillova të harroj gjërat e vogla. Fillimisht ishin çelësat, pastaj shalli i vjetër, dhe më pas filluan të zhduken edhe kujtimet. Në këtë rrëfim, përballem me frikën më të madhe të një njeriu: humbjen e vetvetes dhe përballjen me familjen që nuk di si të më ndihmojë.
Që nga dita e parë që mbeta vetëm në apartamentin tim në Tiranë, muret më rëndonin si gurë mbi shpirt. Kjo është historia ime për ndarjen nga familja, tradhtinë që më theu zemrën, luftën për të ruajtur dinjitetin dhe përpjekjen për të gjetur veten mes heshtjes së thellë. Në këtë rrëfim, do të gjeni dhimbjen, shpresën dhe pyetjet që më shoqërojnë çdo natë.
Unë jam Marta dhe po ju rrëfej ditën kur Ana, vajza e burrit tim nga martesa e parë, u detyrua të zgjedhë mes dy familjeve. Pas martesës sime të dytë dhe lindjes së fëmijëve të tjerë, shtëpia jonë u kthye në një fushëbetejë të heshtur, plot frikëra, faj dhe pyetje për dashurinë e vërtetë. Kjo është historia ime për fajin, shpresën dhe dëshirën e dëshpëruar për pajtim.
Jam Iliri, një baba që ka sakrifikuar gjithçka për familjen. Por kur djemtë e mi, Arbeni dhe Genti, u kthyen kundër meje dhe bashkëshortes sime, Liridona, për të na nxjerrë nga shtëpia jonë, bota ime u përmbys. Kjo është historia ime e dhimbjes, tradhtisë dhe pyetjes së madhe: a ia vlen të japësh gjithçka për fëmijët?
Në këtë rrëfim, unë, Elira, përballem me pritshmëritë e shoqërisë shqiptare për gruan perfekte. Luftoj mes dëshirës për të qenë vetvetja dhe presionit për të kënaqur të tjerët, ndërsa dashuria ime me Arditin vë në provë gjithçka që besoj. Në fund, më duhet të zgjedh mes autenticitetit dhe sakrificës për dashurinë.
Që në ditën e parë që hyra në shtëpinë e burrit tim, ndjeva një ftohtësi të thellë nga gjyshja e tij, Shpresa. Përkundër përpjekjeve të mia, çdo bisedë me të kthehej në një betejë të heshtur, duke ndikuar edhe në marrëdhëniet me pjesën tjetër të familjes. Kjo histori është rrëfimi im i sinqertë për dhimbjen, përplasjet dhe pyetjet që më mundojnë ende sot.
Gjithçka nisi me një telefonatë të vonë nga vëllai im, Arbeni, që më kërkoi ta regjistroja makinën e tij në emrin tim. Nuk e dija se ky gjest i vogël do të kthehej në një makth financiar dhe do të trondiste marrëdhënien tonë familjare. Sot, ende pyes veten nëse ia vlejti të sakrifikoja qetësinë time për hir të gjakut.
