Në këtë rrëfim, unë, Arditi, përballem me dhimbjen e një dashurie të pashpërblyer dhe me vlerën e kohës sime. Përmes konflikteve familjare, zhgënjimeve të përditshme dhe një realiteti shqiptar plot sakrifica, mësoj se kur duhet të lëshosh diçka që nuk të përket më. Ky është udhëtimi im drejt vetëdijes dhe guximit për të ecur përpara.
Në këtë rrëfim, unë, Arditi, një prift i ri në një fshat të vogël shqiptar, përballem me një incident që trondit themelet e besimit dhe respektit në komunitetin tonë. Një keqkuptim me kryetarin e bashkisë, z. Ilir, shndërrohet në një dramë që përfshin gjithë fshatin dhe më detyron të përballem me pyetje të thella për vlerat tona. Historia ime është një thirrje për reflektim mbi nderimin, faljen dhe plagët që lë pas mungesa e tyre.
Një natë vonë, ndërsa kthehesha në shtëpi, dëgjova një të qarë të çuditshme që më ngriu gjakun. Kjo më çoi drejt një zbulimi që do të ndryshonte jetën time dhe të familjes sime përgjithmonë. Në këtë rrëfim, përballem me të vërteta të hidhura, zgjedhje të vështira dhe plagë të vjetra që dalin në sipërfaqe.
Jam 48 vjeç, prej vitesh jetoj në Tiranë, por rrënjët e mia janë në një fshat të thellë të jugut. Konfliktet me motrën time, Zojën, dhe presioni i familjes për t’u kthyer në fshat më kanë çuar në një pikë ku duhet të zgjedh mes jetës sime dhe sakrificës për të tjerët. Ky është rrëfimi im për një fundjavë që ndryshoi gjithçka.
Jam Elira dhe sapo mësova se jam shtatzënë për herë të katërt, ndërkohë që foshnja ime më e vogël është vetëm tetë muajsh. Burri im, Arbeni, nuk e priti mirë lajmin dhe tani shtëpia jonë është mbushur me tension, frikë dhe pyetje pa përgjigje. Ky është rrëfimi im për përballjen me frikën, mungesën e mbështetjes dhe dashurinë që më mban gjallë.
Në këtë rrëfim, përshkruaj plagën që më la tradhtia e mikut tim më të ngushtë, Agronit, dhe si një bisedë me At Nikollën, priftin e fshatit, më ndihmoi të gjej forcë për të përballuar dhimbjen. Familja ime u përfshi në një konflikt të thellë, ku besimi dhe nderi u vunë në pikëpyetje. Në fund, mbetem me pyetjen: a mund të falet vërtet tradhtia, apo ajo mbetet përgjithmonë një plagë e hapur?
