Gjithçka ndryshoi atë natë kur dëgjova zërin e Arditit në telefon, duke më thënë se kishte ndodhur diçka që nuk mund të kthehej më pas. Në këtë histori, përballja me tradhtinë e një miku të ngushtë më detyroi të rishikoj gjithçka që besoja për familjen, besimin dhe veten. Në fund, mbeta vetëm me pyetjen: a mund të falësh dikë që të ka shkatërruar jetën?
Gjithçka ndryshoi kur bashkëshorti im, Arjani, më la për një tjetër, duke më lënë të përballem me vetminë dhe turpin në sytë e familjes. Nëpërmjet dhimbjes, tradhtisë dhe luftës për të mbijetuar si nënë beqare, gjeta forcën për të rindërtuar jetën time dhe për të kuptuar çfarë do të thotë lumturi e vërtetë. Ky është rrëfimi im i sinqertë, plot emocione dhe pyetje që i bëj vetes çdo natë.
Në këtë rrëfim, unë, Lirije Dervishi, përballem me një sëmundje të rëndë që më detyron të rishikoj jetën time, marrëdhëniet me familjen dhe zgjedhjet që kam bërë. Nëpërmjet dialogëve të tensionuar me bashkëshortin dhe vajzën time, zbuloj plagët e vjetra dhe ëndrrat e humbura. Historia ime është një thirrje për të reflektuar mbi kohën, faljen dhe guximin për të jetuar ndryshe, edhe kur duket se është tepër vonë.
Një natë e ftohtë në Tiranë, babai më përballi me të vërtetën që kisha shmangur prej muajsh: bashkëshortja ime më kishte tradhtuar. Në përpjekje për të shpëtuar martesën dhe dinjitetin, u përballa me paragjykimet e familjes, shoqërisë dhe plagët e mia të brendshme. Ky është rrëfimi im për humbjen, faljen dhe pyetjet që mbeten pa përgjigje.
Në këtë rrëfim të dhimbshëm, unë, Arbeni, përballem me pasojat e tradhtisë sime ndaj bashkëshortes. Një gabim i vetëm shkatërroi gjithçka që kisha ndërtuar me vite, duke më lënë të përballem me turpin, fajin dhe boshllëkun e humbjes. Historia ime është një thirrje për reflektim mbi vlerën e familjes dhe pasojat e zgjedhjeve të pamenduara.
Që në fillim, martesa ime me Arbenin ishte një betejë mes dashurisë dhe ndikimit të vjehrrës. E gjeta veten të mbytur nga pritshmëritë, ndërhyrjet dhe mungesa e zërit tim në familje. Kjo është rrëfimi im për guximin që duhet për të zgjedhur veten, edhe kur kjo do të thotë të lësh pas gjithçka që ke ndërtuar.
Gjithmonë kam menduar se tradhtia është diçka që ndodh vetëm në filma ose në historitë e të tjerëve. Por kur zbulova se bashkëshorti im, Arbeni, kishte një jetë të fshehtë, bota ime u rrëzua. Në përpjekje për të zbuluar të vërtetën, u përballa me një grua tjetër që ishte po aq e mashtruar sa unë.
Në këtë rrëfim, unë, Valbona, përballem me vetminë dhe kujtimet e një jete të kaluar në një pallat të vjetër në Tiranë. Aroma e lakrës së zier dhe zhurma e fijeve të vjetra elektrike më kthejnë pas në kohë, kur shtëpia ime ishte plot zëra dhe jetë. Përmes konflikteve familjare, zhgënjimeve dhe shpresës së pashuar, kërkoj kuptimin e asaj që ka mbetur kur gjithçka tjetër duket se është humbur.
Që nga ajo mëngjes kur lugëa më ra nga dora, jeta ime ndryshoi përgjithmonë. Brenda asaj heshtjeje të rëndë, ku çdo tingull dukej si një thirrje për ndihmë, u përballa me frikën më të madhe: humbjen e pavarësisë dhe të dashurisë së familjes sime. Kjo është rrëfimi im për një grua që lufton të mos harrohet mes zhurmës së heshtur të një shtëpie shqiptare.
Martesa ime me Arbenin ishte një betejë e heshtur, ku çdo ditë luftoja me veten dhe me frikën time. Për vite të tëra fsheha dhimbjen dhe vetminë, derisa një ditë e vërteta shpërtheu dhe nuk mund ta mbaja më brenda. E tregoj historinë time sepse besoj se shumë gra shqiptare do ta gjejnë veten në të.
Unë jam Lirie, dhe dita kur nusja ime më quajti ‘shembull i keq’ për mbesën time, më theu zemrën. Përpiqem të kuptoj nëse dashuria ime mund të jetë e dëmshme, ndërsa familja ime po largohet gjithnjë e më shumë. Mes lotësh, kujtimesh dhe bisedash të vështira, pyes veten: A mund të duash tepër?
Dita kur e çova nënën time në shtëpinë e pleqve më ndau jetën në dysh. Lufta me ndërgjegjen, sytë e saj të lagur dhe fjalët që nuk u thanë kurrë më ndjekin çdo natë. Ende pyes veten nëse do të më falë ndonjëherë.
