Jam Iliri, një baba që ka sakrifikuar gjithçka për familjen. Por kur djemtë e mi, Arbeni dhe Genti, u kthyen kundër meje dhe bashkëshortes sime, Liridona, për të na nxjerrë nga shtëpia jonë, bota ime u përmbys. Kjo është historia ime e dhimbjes, tradhtisë dhe pyetjes së madhe: a ia vlen të japësh gjithçka për fëmijët?
Gjithçka nisi me një telefonatë të vonë nga vëllai im, Arbeni, që më kërkoi ta regjistroja makinën e tij në emrin tim. Nuk e dija se ky gjest i vogël do të kthehej në një makth financiar dhe do të trondiste marrëdhënien tonë familjare. Sot, ende pyes veten nëse ia vlejti të sakrifikoja qetësinë time për hir të gjakut.
Për 18 vite, çdo mëngjes i shërbeja një burri të heshtur e të vrazhdë në kafenenë tonë të vogël në periferi të Tiranës. Kur ai papritur nuk u shfaq më, fillova të zbuloj arsyet e vërteta pas rutinës së tij të përditshme, duke u përballur me plagë të vjetra familjare dhe një boshllëk që askush nuk e kishte vënë re. Kjo histori më ndryshoi përgjithmonë mënyrën si i shoh njerëzit dhe vetminë.
Në këtë rrëfim, unë, Elira, përballem me humbjen e gjithçkaje që kam dashur: burrin, punën, dhe besimin në veten time. Në një natë të ftohtë dimri, e shtrirë në shtrat, mendoj të dorëzohem, por zëri i vajzës sime më zgjon nga errësira. Ky është udhëtimi im mes dhimbjes, tradhtisë dhe shpresës së humbur, ku çdo frymëmarrje është një betejë për të mos u dorëzuar.
Kur babai im ndërroi jetë, u përballa me një të vërtetë të hidhur: ai kishte një të dashur që jetonte në shtëpinë tonë. Vendosa ta dëboj, por kjo më kushtoi marrëdhëniet me të gjithë familjen time. Kjo është historia ime, e mbushur me dhimbje, tradhti dhe pyetje pa përgjigje.
Një pasdite e zakonshme u kthye në një makth kur shoqja ime e vjetër, Elda, erdhi për vizitë me djalin e saj. Një incident i papritur në shtëpinë time më la të përballesha me akuza, tensione familjare dhe ndjenja faji që më rëndojnë ende sot. Kjo është historia ime, një rrëfim për miqësinë, përgjegjësinë dhe plagët që lë pas një keqkuptim.
Gjithçka ndryshoi natën kur telefoni i Arditit ra dhe dëgjova zërin e ish-gruas së tij, Liridona, që bërtiste për djalin e tyre. Nga ai moment, filloi një betejë e heshtur mes dashurisë sonë dhe së kaluarës së tij, ku çdo ditë ndihesha më shumë si një e huaj në jetën që po përpiqesha të ndërtoja. Luftova me xhelozinë, pasigurinë dhe frikën se mos po humbisja gjithçka për shkak të intrigave dhe manipulimeve të dikujt tjetër.
Në ditën e dasmës, gjyshja më dha këshillat e saj të arta për martesën, por jeta më tregoi se dashuria nuk është gjithmonë e mjaftueshme. Përballë vështirësive ekonomike, mungesës së mirëkuptimit dhe presionit të familjes, martesa ime me Elirën u vu në provë. Kjo është rrëfimi im i sinqertë për dashurinë, sakrificën dhe pyetjet që mbeten pa përgjigje.
Në këtë histori, unë, Elira, rrëfej jetën time mes një martese të ftohtë me Arbenin, ku dashuria dhe vlerësimi u zhdukën pa zhurmë. Përmes konflikteve familjare, indiferencës së burrit dhe luftës sime për të mos humbur veten, zbuloj plagët që lë pas neglizhenca. Ky është rrëfimi i një gruaje shqiptare që kërkon të dëgjohet mes hijesh së padukshme të harresës.
Në ditën e dasmës sime, vendosa të mos hesht më për tradhtinë e bashkëshortit tim të ardhshëm. Para gjithë familjes dhe miqve, lexova mesazhet që provonin pabesinë e tij. Ky veprim ndryshoi jetën time përgjithmonë dhe la një plagë të thellë në zemrën time.
Në një natë të ftohtë dimri, e gjeta veten përballë Arditit, dashurisë sime të parë, pas njëzet vitesh që kisha zgjedhur Besimin për një jetë më të mirë. Zemra ime u përplas mes kujtimeve të rinisë dhe realitetit të hidhur që kisha ndërtuar. Ky është rrëfimi im për zgjedhjet, pendesat dhe shpresën për falje.
Unë jam Arlinda dhe gjithmonë kam besuar se mirësia është çelësi i çdo dere. Por, bashkë me pesë miqtë e mi, mësuam se ndonjëherë, kur jep shumë nga vetja, bota nuk të kthen gjithmonë të njëjtën gjë. Kjo është rrëfimi im për atë si mirësia e tepruar na la të lënduar, të zhgënjyer dhe të ndryshuar përgjithmonë.
