Jam 48 vjeç, prej vitesh jetoj në Tiranë, por rrënjët e mia janë në një fshat të thellë të jugut. Konfliktet me motrën time, Zojën, dhe presioni i familjes për t’u kthyer në fshat më kanë çuar në një pikë ku duhet të zgjedh mes jetës sime dhe sakrificës për të tjerët. Ky është rrëfimi im për një fundjavë që ndryshoi gjithçka.
Në këtë rrëfim, unë, Arlindi, përballem me ndarjen e prindërve të mi në moshën dymbëdhjetëvjeçare, një plagë që më shoqëroi gjatë gjithë jetës. Disa vite më vonë, vendimi im për të falur babain tim, Ilirin, shkaktoi një përçarje të thellë me nënën time, Lirien. Ky është udhëtimi im mes faljes, dhimbjes dhe kërkimit të paqes në një familje shqiptare të përçarë.
Jam Elira dhe sapo mësova se jam shtatzënë për herë të katërt, ndërkohë që foshnja ime më e vogël është vetëm tetë muajsh. Burri im, Arbeni, nuk e priti mirë lajmin dhe tani shtëpia jonë është mbushur me tension, frikë dhe pyetje pa përgjigje. Ky është rrëfimi im për përballjen me frikën, mungesën e mbështetjes dhe dashurinë që më mban gjallë.
Në një të diel të zakonshme, burri im, Arbeni, më tha se kishte rënë në dashuri me një tjetër dhe po më linte. Në vend që të shpërtheja, fillova të mbledh qetësisht rrobat e mia, duke e lënë atë pa fjalë. Kjo ishte pika ime e kthesës, një udhëtim i dhimbshëm vetë-zbulimi që më çoi drejt një errësire të papritur.
Pas gati njëzet vitesh në emigrim, u ktheva në Shqipëri me mall për familjen, por u përballa me një realitet të hidhur: dhëndri im, Arjani, i verbuar nga lakmia, nisi të prishë harmoninë mes nesh. Një dhuratë e thjeshtë për mbesën time, Elira, u kthye në shkak për grindje dhe zhgënjim të thellë. Kjo histori është rrëfimi im për dhimbjen, tradhtinë dhe pyetjet që më mundojnë ende sot.
Jam një nënë beqare që u përpoqa t’i jap djalit tim, Arditit, një jetë më të mirë, por kur ai vendosi të martohej me një grua që kishte një vajzë nga një martesë e mëparshme, unë nuk munda ta pranoja. Lufta ime e brendshme, frika dhe paragjykimet më verbuan, duke sjellë pasoja që nuk i kisha imagjinuar kurrë. Sot, historia ime është një rrëfim pendese dhe reflektimi për dashurinë, familjen dhe gabimet që na ndjekin gjatë gjithë jetës.
Në këtë rrëfim, përshkruaj plagën që më la tradhtia e mikut tim më të ngushtë, Agronit, dhe si një bisedë me At Nikollën, priftin e fshatit, më ndihmoi të gjej forcë për të përballuar dhimbjen. Familja ime u përfshi në një konflikt të thellë, ku besimi dhe nderi u vunë në pikëpyetje. Në fund, mbetem me pyetjen: a mund të falet vërtet tradhtia, apo ajo mbetet përgjithmonë një plagë e hapur?
Nuk e kisha menduar kurrë se lajmi i një shtatzënie të tretë do të sillte fundin e martesës sime. Për më shumë se dhjetë vjet, unë dhe Arbeni ndërtuam një jetë së bashku, duke rritur dy fëmijët tanë në një lagje të zakonshme të Tiranës. Por kur i tregova se do të bëheshim pesë, gjithçka ndryshoi dhe u gjenda përballë sfidës së të qenit nënë e vetme.
