Gjithçka ndryshoi atë pasdite kur, duke pastruar, gjeta letra të fshehta që më lanë pa fjalë. Martesa ime me Arbenin, një ushtarak që shpesh transferohet, u vu në pikëpyetje nga fjalët e nënës së tij, Lirija, të shkruara me dorën e saj. Zemra ime u përball me një dilemë të thellë: të ruaj familjen apo të përballem me të vërtetën që mund ta shkatërrojë atë.
Gjithçka nisi me një grindje të vogël për paratë, por përfundoi duke ndarë jo vetëm raftet e frigoriferit, por edhe zemrat tona. Unë, Arta, u përpoqa të mbaj familjen bashkë, por tensionet mes meje dhe bashkëshortit tim, Iliri, u kthyen në një betejë të heshtur që na ndryshoi përgjithmonë. Në fund, mbeta duke pyetur veten: a ia vlen të sakrifikosh dashurinë për hir të llogarive?
Gjithçka filloi me një lutje të nënës sime që të ndihmoja vëllain tim, Arbenin. E binda vjehrrin tim, zotin Mentor, ta punësonte në biznesin e tij, por gjithçka mori tatëpjetën kur Arbeni u zhduk dhe la pas vetëm turp e borxhe. Sot, më duhet të përballem me pasojat e një vendimi që më copëtoi familjen.
Gjithmonë kam qenë ai që gjykonte, ai që shihte me sy kritik çdo ndryshim të motrës sime, Liridona. Por kur jeta më vuri përballë të njëjtit problem, kuptova se sa e padrejtë dhe e dhimbshme është të jesh në anën tjetër të medaljes. Kjo është historia ime, një rrëfim për paragjykimin, ndjeshmërinë dhe plagët që lë pas fjala e rëndë.
Që e vogël, humba nënën dhe mbeta vetëm me gjyshen, ndërsa babai u largua për të ndërtuar një jetë të re. Mendova se dashuria me Arbenin do të më shëronte, por plagët e vjetra dhe mungesa e përkatësisë më ndoqën kudo. Në fund, kuptova se lumturia nuk është aty ku e kërkon, por aty ku ndihesh vërtet i pranuar.
U ktheva në fshatin tim pas njëzet vitesh, me shpresën se gjithçka kishte ndryshuar, por plagët e vjetra ishin ende të hapura. Nëna ime, Bardha, më priti me lot në sy, por fshati nuk më fali kurrë për mëkatin që nuk ishte imi. Kjo është historia ime, e një vajze që kërkoi pranimin dhe dashurinë, por u përball me muret e ftohta të paragjykimit.
Gjithçka nisi me një ëndërr të thjeshtë: të krijoja një parajsë të vogël për nipërit e mbesat e mia. Por, një vizitë e zakonshme e nuses sime, Elira, shndërroi gëzimin tim në një plagë të thellë familjare. Në këtë rrëfim, zbuloj plagët e heshtura që mbartim dhe pyetjet që më mundojnë çdo natë.
Unë jam Arta, dhe historia ime fillon në një dasmë që duhej të ishte kulmi i lumturisë për familjen time. Por, një konflikt i vjetër mes prindërve tanë u shndërrua në një armiqësi të hapur, duke na detyruar të zgjedhim mes dashurisë dhe familjes. Sot, ende pyes veten nëse mund të kishte qenë ndryshe.
Jam Luljeta, një nënë e vetme nga Tirana, që përpiqem të mbaj familjen time të bashkuar mes vështirësive ekonomike. Vajza ime, Bora, më rrëfeu se ndihet më pak e vlefshme përballë familjes së burrit të saj të pasur, sepse unë nuk mund të ofroj të njëjtat dhurata e mbështetje materiale. Kjo histori është një betejë mes dashurisë së thjeshtë dhe presionit të pamëshirshëm të krahasimit social.
Jam Luljeta, një nënë nga Tirana, që për vite të tëra kam luftuar mes dashurisë për djalin tim dhe ndjenjës së fajit që ndoshta e kam rritur gabim. Djali im, Arjani, është 35 vjeç, ka familjen e tij, por ende vjen tek ne për ndihmë financiare. Ky rrëfim është një përballje e dhimbshme me realitetin shqiptar të prindërimit të tejzgjatur dhe pasojave të tij.
Pas tetë vitesh martesë, mendoja se i kisha pranuar të gjitha të metat e bashkëshortit tim, Arditit. Por kur vendosëm të pastrojmë garazhin, aty ku ai ruante gjithçka që i dukej me vlerë, gjithçka ndryshoi. Kjo është historia ime përballë një burri që nuk di të heqë dorë nga e shkuara dhe një martese që lëkundet mes pluhurit dhe kujtimeve.
Unë jam Arbeni, një vëlla i shqetësuar që u përball me zhdukjen e sendeve nga shtëpia ime. Vendosa të zbuloj të vërtetën duke vendosur kamera, por ajo që zbulova më tronditi thellë. Historia ime është një rrëfim për besimin, familjen dhe plagët që lënë pas tradhtitë më të dhimbshme.
