Që në ditën e parë që hyra në shtëpinë e burrit tim, ndjeva një ftohtësi të thellë nga gjyshja e tij, Shpresa. Përkundër përpjekjeve të mia, çdo bisedë me të kthehej në një betejë të heshtur, duke ndikuar edhe në marrëdhëniet me pjesën tjetër të familjes. Kjo histori është rrëfimi im i sinqertë për dhimbjen, përplasjet dhe pyetjet që më mundojnë ende sot.
Në këtë rrëfim, unë, Arta, përballem çdo ditë me kërkesat e larta të bashkëshortit tim, Iliri, për ushqimin dhe jetën. Një darkë e zakonshme kthehet në një pikë kthese, ku tensionet e mbledhura shpërthejnë dhe më detyrojnë të reflektoj thellë mbi veten dhe martesën time. Historia shpaloset mes dashurisë, sakrificës dhe pyetjes së madhe: a duhet të humbas veten për të kënaqur dikë tjetër?
Që fëmijë, pashë nënën time, Lirien, të jetonte me borxhe e premtime boshe. Kur ajo ra në humnerën e borxheve, gjithçka ra mbi mua, edhe pse kurrë nuk e zgjodha këtë barrë. Historia ime është një thirrje për të gjithë ata që ndihen të mbytur nga përgjegjësitë që nuk i kanë kërkuar.
Jam Merusheja, 70 vjeçe, një nënë dhe gjyshe që lufton çdo ditë me ndjenjën e të qenit e padëshiruar në shtëpinë e vajzës sime. Kufijtë e vendosur nga dhëndri im, Liridoni, më kanë lënë të ndjehem si një e huaj në jetën e familjes sime. Kjo është historia ime, një rrëfim për dashurinë, përplasjet familjare dhe pyetjet që më mundojnë çdo natë.
Unë jam Lirjeta, një nënë që lufton çdo ditë me frikën dhe fajin. Djali im, Arjani, ka vështirësi në zhvillim, por unë e kam mbajtur të fshehtë këtë nga bashkëshorti im, Iliri, nga frika se ai do të largohej prej nesh. Kjo heshtje më ka shkatërruar ngadalë, duke më lënë të pyes veten nëse dashuria mund të mbijetojë mes dhimbjes dhe të vërtetave të pathëna.
Në një natë të ftohtë dhjetori, dëgjova nënën time duke më tradhtuar për të mirën e tezes sime, Liridona. Që nga ai moment, jeta ime ndryshoi përgjithmonë: u ndjeva e padukshme, e lënduar dhe e tradhtuar nga personi që duhej të më mbronte më shumë. Kjo është historia ime, një rrëfim për dashurinë, xhelozinë dhe plagët që lënë familjet shqiptare kur zgjedhin të tjerët mbi fëmijët e tyre.
Gjithçka filloi me një foto të thjeshtë familjare, por ajo foto u kthye në burimin e një debati të madh në lagje dhe në familjen time. Unë, Jona, jam vajza që askush nuk e dalloi në atë foto, dhe kjo më bëri të reflektoj thellë për mënyrën si shoqëria jonë sheh vajzat dhe djemtë. Kjo histori është rrëfimi im për identitetin, paragjykimet dhe luftën për të qenë vetvetja.
Pas viteve të lodhshme në punë, vendosa të marr pushime për herë të parë, por familja ime kishte pritshmëri të tjera. Zgjedhja ime për të ndjekur dëshirat e mia u përplas me traditat dhe sakrificat familjare, duke më kthyer në të përjashtuarin e shtëpisë. Kjo është historia ime, mes dhimbjes, revoltës dhe pyetjes së madhe: a duhet të jetojmë për veten apo për të tjerët?
Kur vendosa të marr nënën time, Lirien, të jetonte me mua në Tiranë, mendova se po bëja gjënë e duhur. Por jeta në qytet nuk ishte ajo që ajo priste, dhe as unë nuk isha gati për ndryshimet që solli kjo bashkëjetesë. Tani, pas gjithçkaje, pyes veten nëse mund të kishte një rrugë tjetër për ne.
Një natë vonë, ndërsa kthehesha në shtëpi, dëgjova një të qarë të çuditshme që më ngriu gjakun. Kjo më çoi drejt një zbulimi që do të ndryshonte jetën time dhe të familjes sime përgjithmonë. Në këtë rrëfim, përballem me të vërteta të hidhura, zgjedhje të vështira dhe plagë të vjetra që dalin në sipërfaqe.
Në këtë rrëfim të dhimbshëm, tregoj jetën time mes dy martesave, sfidave me familjen dhe përplasjes me vajzën e burrit të dytë. Konfliktet familjare, paragjykimet dhe sakrificat më vunë përballë një vendimi të vështirë. Në fund, mbeta me pyetjen: a ka ndonjëherë paqe në një shtëpi të përzier shqiptare?
Gjithmonë kam menduar se sjellja e ashpër e gjyshes Liria vinte nga mosha dhe sëmundjet, por një akuzë e papritur nga tezja ime, Mimoza, më tronditi thellë. Papritur, gjithë familja u nda në dysh, ndërsa unë luftoja të mbroja veten dhe të ruaja dinjitetin tim. Kjo është historia ime për të vërtetën, dyshimin dhe plagët që lë pas mosbesimi në një familje shqiptare.
